آیه 13 سوره نوح

خدا که همه وجودمون از اوست  زندگی و مرگ و سلامتی و  روزیمون با اوست .نادیده می گیریم ولی اگر کوچکترین احتمالی بدیم که مخلوقش ممکنه گوشه ای از روزیمون دست او باشه چکار که نمی کنیم که راهی به دلش پیدا کنیم.از چاپلوسی گرفته تا افتخار خدمت به او دریغ نمی کنیم.چرب زبونی ؛التماس و ... نه تنها برای خدا تره خرد نمی کنیم بلکه هرکس که به او مربوط باشه نیز نا دیده می گیریم و گاه ممکنه  به اشاره مخلوقی که زر و سیمی داره  با اونا دشمنی  کنیم و گاه حتی سر ببرییم.مگه با فاطمه سلام الله علیها کنیز خدا و نورچشم بهترین خلق خدا دشمنی نکردیم و او را از زندگی ساقط نکردیم.با بچه هاش چکارا که نکردیم. چرا چون برای خدا وقار قائل نیستیم و برای دوستانش به طبع وقار قائل نیستیم.چقدر ولی الله اعظم امیر المومنین را آزار دادیم.چقدر فرزندانش را اذیت کردیم همونایی که آزارشان آزار خداست.یک دلیل دیگه اش اینه می دونیم ظالم و ستمگر نیستند که از اونا بترسیم.برای علی صلوات الله علیه شاخ و شونه می کشیم ولی برای حجاج ثقفی موشیم.یک کم فکر کنیم و منبعد بیشتر فکر کنیم .که ظالم به خدا و دوستانش نباشیم.