آنکس که علی علیه السلام را امام خود می دانست خود را برای تحقق امر امامش خود را به سخت ترین و مشکل ترینهای زمان حیات خود می انداخت و هنگام گرفتن غنیمت در آخر صف می ایستاد .بعد از امام هم تحت شکنجه و زندان و محرومیت و عاقبت شهادت . این زندگی پر رنج و مرارت ادامه داشت تا زمان امامان دیگر و رنجهای مامومین تا رسید به زمان ولی فقیه ای که مردم با رغبت نام امام را برایش برگزیدند و باز رنج و سختی و قطع عضو و اسارت و شهادت به سر کردند.الان هم که کسانی که خامنه ای را با نام امام خامنه ای یاد می کنند یعنی ما آماده هرگونه جانبازی برای تحقق اهداف الهی ات هستیم .این ریا نیست چون ریاکار کیسه برای پرکردن دوخته است و چاپلوس برای رسیدن به دنیا پاچه خوار می شود.اما ایثار و رزم و سختی و تلاش ودنیا را به پشت سر انداختن که چاپلوسی و ریا نیاز ندارد.پس به خامنه ای امام می گوییم و پای همه سختی هایش می ایستیم .خود را به رنج می اندازییم تا مستضعفان عالم در رفاه باشند.گلوی استکبار را می فشارییم تا گلوی محرومان بیش از این فشرده نشود.